WAAN-ZIN​g
Een vredesconcert, anders dan andere!

Vredesconcert in samenwerking met dameskoor Marcanto
8 december 2018 Zuiderpershuis

Een vredesconcert, anders dan de andere!

Met liederen over strijd, weemoed, bevrijding en respect in vele landen, gebracht door twee sterke koren: het vrouwenkoor Marcanto en het mannenkoor ZWK.

Een klankrijk en kleurrijk optreden onder de titel ‘WAAN-ZINg’.

Kaarten via mail  [email protected] (Antwerpen) en [email protected] (Hoogstraten)
​
Uitvoeringen om 20u15 in GC Raboeni Hoogstraten (24 november) en het Zuiderpershuis Antwerpen (op 8 december). 
​
Bereikbaarheid klik op GC Raboeni Hoogstraten of ​Zuiderpershuis

De waan is overal rondom ons. Media doen ons geloven dat het leven een strijd is, een competitie, een jij of ik verhaal, een ik of de ander verhaal. We krijgen die  moraal in de vorm van entertainment binnen gelepeld, in spelprogramma’s met maar 1 winnaar, in programma’s waar kandidaten afvallen, tot er maar 1 iemand overblijft. De sterkste, de slimste, de beste. De mens wordt vaak als een eenzame strijder afgeschilderd in een wereld vol tekorten, en dat in tijden waarin we nog nooit zo afhankelijk van elkaar zijn geweest, en waarin er nog nooit zoveel overvloed is geweest.

Als het verhaal van jij én ik verandert in het verhaal van jij of ik, begint de waanzin. 

​Naast 50 enthousiaste zangers werken verder mee aan dit concert  :

Dirigenten : Anke Seeuws en Johan Clerckx
Piano : Annemie Ooms en Stefaniya Rothschild
Teksten : Leen De Graeve
Beelden : Sam Dillemans
Foto's : Roeland van Rossem
Viool : Janne Casteleyn
Accordeonist : Steven Van Brussel
Slagwerk : Nathan Casteleyn
Regie : Joost Leroy
Concept : Luc De Graeve

Nagenietend van de kerst- & nieuwjaarsdagen, blikken we terug op de tweede uitvoering van “het concert over oorlog en respect”.
Weken van tevoren, zag ik hier iemand regelmatig zijn zwarte kaft ter hand nemen, want “die van de 1ste rij” moeten veel van buiten zingen!
Meelevend met de stress die dat toch wat teweeg bracht bij de zanger in kwestie, was ik natuurlijk super-benieuwd naar hetgeen me te wachten stond.
Na het verslag over Hoogstraten (E.K. 12/2018) werd mijn nieuwsgierigheid nog meer op de proef gesteld!!
Op dus naar het Zuiderpershuis, in de pletsende regen.
Mooie locatie, sfeervol verlicht.
Zo ook de inzet van Adiemus, mooie balans tussen vrouwen- en mannenstemmen, wat een constante was gedurende gans het concert. Het respect voor elkaar werd hier al duidelijk ingezet.
“Het been” drukte ons meteen op de gruwel van oorlog; de bindteksten zorgden in een mooie opbouw naar het einde van het eerste deel voor een ware catharsis.
Deel 1 was een mooi en sereen geheel.
Na de pauze zat de optimistische sfeer er dadelijk in, dat bewees het spontane applaus na het mooie “Bella Ciao”, nog meer handgeklap volgde nadien in overvloed. Mooie sfeerzetter met het accordeon!
De medley van de Andrew Sisters, en het “In the Mood” van Glenn Miller riepen bij mij herinneringen aan mijn moeder op. Ze was een jonge vrouw bij het einde van WOII en ze was een ongelooflijke fan van deze muziek, ongetwijfeld omdat deze haar ook aan haar jeugd deed terugdenken en de sfeer van de bevrijding steeds bij haar opriep.
Waarschijnlijk zal ze ook wel een paar knappe Amerikaanse soldaten in het vizier hebben gehad :-).
De choreografie van zowel vrouwen als mannen verliep vlotjes, de een is al wat beweeglijker dan de ander – niet evident, denk ik dan - maar het uit jouw “comfort-zone” treden kan je alleen maar verrijken. Ook al ben je “maar” een amateur, als artiest kan je steeds jouw grenzen verleggen...
De daaropvolgende nummers werden met zoveel enthousiasme gebracht, een mens wordt er gewoonweg héél goed gezind van! “Over the Rainbow” is één van mijn favorieten en ik heb enorm genoten van deze prachtige bewerking.
Een technisch probleempje werd vervolgens zonder veel boe of ba opgelost; dat getuigt van de talenten van een ware professional!! Na de indrukwekkende intro van “The Mansions of the Lord” kon je een speld horen vallen. Het uitstervend tromgeroffel nadien zorgde voor kippenvel ...
Het o, zo eenvoudige, maar net daarom zo beklijvende “Hemels” bisnummer, vatte deze avond op wondere wijze samen met een niet mis te verstane boodschap: ZIE MEKAAR GRAAG!!
​Na het concert in mijn omgeving niets dan lovende commentaren opgevangen. Ik sluit me daar volledig bij aan: een dikke proficiat aan allen die deze avond zo uniek hebben gemaakt! 

​Suzanne Clerckx